Η νόσος Alzheimer ανήκει σε μια ευρύτερη κατηγορία εκφυλιστικών παθήσεων του εγκέφαλου, τις άνοιες.

Πρόκειται για νόσημα στο οποίο προοδευτικά προσβάλλονται οι ανώτερες λειτουργίες ενός ατόμου, εμφανίζοντας νοητική έκπτωση, διαταραχές και υποβάθμιση της προσωπικότητας και συμπεριφοράς ενός μέχρι τότε φυσιολογικού και λειτουργικού ανθρώπου.

Η ηλικία εμφάνισης είναι συνήθως μετά τα 60-65 έτη, ενώ η αιτιολογία δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, εκτός από κάποιες περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει κληρονομική – γενετική επιβάρυνση.

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς με Alzheimer είναι μείωση της μνήμης τους, μεταβολές στον χαρακτήρα τους, διαταραχές στην κριτική ικανότητα και στον προσανατολισμό τους, ενώ, όσον αφορά στο λόγο, το λεξιλόγιο μειώνεται, επαναλαμβάνουν τις ίδιες λέξεις και σε προχωρημένο στάδιο φτάνουν σε πλήρη αφασία. Βαθμιαία μπορεί να παρουσιαστούν διαταραχές της διάθεσης ακόμα και με παρανοϊκές ιδέες, έλλειψη αναστολών, παραμέληση των κανόνων υγιεινής καθώς και επιληπτικές κρίσεις (σε ποσοστό περίπου 10% των περιπτώσεων).

Θα πρέπει βέβαια να τονιστεί πως κάθε διαταραχή στη μνήμη δεν είναι απαραίτητα Alzheimer. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ασθενειών με ανάλογη κλινική εικόνα, τα οποία όμως έχουν διαφορετική εξέλιξη και πρόγνωση καθώς και διαφορετική φαρμακευτική προσέγγιση. Σαφέστατα υπάρχουν και άνοιες αναστρέψιμες οι οποίες βελτιώνονται ή και θεραπεύονται πλήρως ανάλογα με το αίτιο στην κάθε περίπτωση.

Σε κάθε περίπτωση, είναι βασικό να υπάρχει σωστή ενημέρωση, ιδίως στο στενό περιβάλλον ασθενών με Alzheimer, έτσι ώστε η καθημερινή τους φροντίδα να είναι ευκολότερη και πιο επαρκής σε κάθε επίπεδο.