Η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει βιώσει τουλάχιστον κάποια επεισόδια πονοκεφάλου στη ζωή του. Υπερβολικό stress, αϋπνία, κατανάλωση αλκοόλ, έμμηνος ρύση, είναι κλασσικοί παράγοντες έκλυσης κεφαλαλγίας. Κατά κανόνα οι περισσότεροι πονοκέφαλοι υφίστανται με τη χρήση κοινών παυσίπονων και δεν οδηγούν στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.

Σε ποιες περιπτώσεις όμως θα έπρεπε κάποιος να απευθυνθεί σε νευρολόγο;

Πόνος ο οποίος συνδυάζεται με κάποιο άλλο σύμπτωμα θα πρέπει να εκτιμηθεί από ειδικό. Για παράδειγμα, αν συνυπάρχουν διαταραχές όρασης (θάμπωμα, σκοτεινά σημεία στο οπτικό πεδίο, φωταψίες, διπλή όραση των αντικειμένων) θα πρέπει ενδεχομένως να γίνει εκτενέστερος έλεγχος.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η κεφαλαλγία συνοδεύεται με μουδιάσματα στα άκρα ή και με μυική αδυναμία, ακόμα και με παράλυση της μιας πλευράς του σώματος. Σε κάθε περίπτωση ο νευρολόγος θα εκτιμήσει κατά πόσο πρόκειται για κάτι αθώο ή για κάτι που χρήζει περαιτέρω αντιμετώπισης.

«Κόκκινη σημαία» για κάποιον που έχει χρόνιους πονοκεφάλους με συγκεκριμένα συμπτώματα είναι η αλλαγή χαρακτήρα του πόνου. Η εμφάνιση δηλαδή ενός πόνου πρωτόγνωρου, ίσως εντοπισμένου σταθερά σε ένα σημείο και επίμονου, που δεν ανταποκρίνεται στα μέχρι τώρα παυσίπονα. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ο έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία αποκαλύπτει την ύπαρξη ή μη κάποιου σοβαρότερου προβλήματος.

Όσον αφορά στη θεραπεία των κεφαλαλγιών, υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπείες τόσο για την οξεία φάση του πόνου όσο και προφυλακτικά, με συστηματική χρήση, που σκοπό έχει να μειώσει την ένταση καθώς και τη συχνότητα του πόνου.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως η συχνή και αλόγιστη χρήση παυσίπονων είναι από μόνη της αιτία πονοκεφάλων, γι αυτό και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνεται κατάχρηση.

Η ακριβής διάγνωση και χορήγηση της ενδεδειγμένης θεραπείας, εξατομικευμένα, μπορούν να προσφέρουν μια καλή ποιότητα ζωής στους πάσχοντες από κεφαλαλγίες.